o kadar!

hatirlamak istemedigim seyleri yazmak istemiyorum bazen. ama disa vurmazsam rahat edemiyorum. bugun o kadar cok agladim ki, japonlara dondum. yine de iyi miyim? cocuk gibiyim. kanattigi dizini gormezse acidigini farkedemez ya, oyle.

karsidakinin aci cekmekten bikip tum acilarini(!) dindirebilecek bi care kesfetmesi(!)... bunun senin yuzunden oldugunu dusunmen, ama bisi yapamaman.. ya da onun cevresindekilerin hepsinin seni suclamasi, kimseye bisi anlatamaman..

ama ey aptal varlik, sozum sana:

bu care cok mu yaratici saniyosun sen? her seyi dindiricek mi saniyosun? arkanda biraktiklarini goremiyo musun? kendini ne zannediyosun?  son tavsiyem: beni bi daha aramiyosun, ne halin varsa goruyosun...

ben de kimseye bi daha bu kadar yaklasmiyorum. o kadar!