26

bak, buyudum ben.

bugun

aglicak o kadar cok sey var ki..

ama gulucek daha cok.

moo!

inek bi ogrenci oldugumu anlamissindir kenny. 

vizelerden 95, 95 ve 92 aldim. aferin bana. 

biraz daha otliyim.

kirik

dusen hayvani votka sisesini havada yakalamaya calisirken ters donen parmagimin ertesi gun cekilen rontgenlerden sonra catlak oldugu anlasildi. (salak. birak dussun.. ) simdi basima kalan ama daha ne kadar oldugunu bilmedigim faturayi odememek icin almak istedigim bagis, toplanan belgelerden evin kira kontratinin eksik olmasi yuzunden ucup gitmek uzere..

"merhaba, ben salak 4 parmak. "

-sag el.

surpriz

"bak, sana ne aldim."

"bu ne?" diyerek garip garip bakti elindeki, uzerinde eyfel kulesi olan silindir kutuya.

"kolu cevir."

cevirmeye basladi agir agir.  yuzundeki merak, elindeki dijital olmayan muzik kutusundan cikan seslerin hangi sarkiya ait oldugunu algilayana kadar orda kaldi. gozleri yavas yavas irilesmeye basladi, dudaklari aralandi. konusmak ister gibi. birinin cebinden en sevdigin cikolatayi cikarip sana verdigi anda oldugu gibi. oylece kaldi. bisi diyemedi. ben de onun yuzune bakakaldim. o kutuya.. bi sure oyle kaldik o kolu cevirirken.. o kutuya, ben ona odakli.. ritmi cozunce ona gore cevirmeye basladi kolu. sarki artik duzgun caliyodu. 

sonraki gunlerde ara ara onu evin bazi koselerinde muzik kutusuyla bakisirken bulduk, annemle gulustuk..

bugun bunlar geldi aklima. en son goreli 3 aydan az oldu. ama bana bi sene gibi geliyo..

yaz gelse, o gelse..