ohhoo

bu satirlari hasta yatagimdan yaziyorum, annemden bir okyanus arti bir kita uzaktan. yine annemden bir deniz kadar uzakta olan hasta kardesimle ayni kaderi paylasiyoruz; yalniziz. bir anne corbasi iyi gelirdi simdi. bi dakka.. ben de bi anneyim. kendi kendime corba yapsam da olur o zaman. olur mu kenny?

diyorum bu bok kokusu nerden geliyo.. az once bezini degistirdigim huysuzun bezi ayaklarimin dibinde. ogle uykusunu nasil seviyorum anlatamam. 3-4 saat sessizlik gibisi yok. bi de hasta karisina cicek getiren koca gibisi. bi an once aksam olsa iyi olur.

degisiklik iyidir.

"saklamak istiyorum, atmayalim" dedim. 2 dakika sonra ordugu sacimi pat diye onume koydu kadin. kendime bakamadim bi sure aynada, sacima bakakaldim. uzerinde durdugu derginin basligi 'it's over!'. lan!? guzel oldu ama bence.

diren gezi parki!

bu nefret nerden geliyo, bu insanlar neden bu kadar acimasiz? karsindaki kardesin olsa ayni sekilde tepki verir miydin? o biber gazlari, goz yasartici bombalar, silahlar bi yerlerinize girsin!

dogdugum ulkeden, ulkenin basindakilerden, polisinden nefret etmem ne kadar utanc verici. uzuluyorum, cok. oysa gurur duysam ne guzel olurdu..

yesil

herkes kendi dunyasinin merkezinde tabi. kimisinde at gozlugu, kimisinde gunes gozlugu, bazilarinda da pembeler veya aynalilar. her merkezden ayri bi manzara. benimki yesil yesil bu aralar.

dunyam bana guzel.