babannemi ozledim bugun yine. cocuklugumun bayramlarinin vazgecilmezi, guzel anilarimin bas kahramani.
bayram kahvaltisindaki gibi sarma yaptim, yanina borek kiymali.
cok duygusalim bu aralar, bi sebebi olmali.
siir yazdim yine, cok maanali.
naber?
kendimi yine yemege verdim bu aralar. yaklasik 3 haftadir. ondan oncesinde bi sure hep baskalarinin mutfaklarini kuruttugum icin, anca. asci olarak gelmeliymisim su dunyaya bence. ah, harcandim resmen. zamaninda bi burs cikaydi bi yerlerden.. di mi?
hah, neden kuruttum baskalarinin mutfaklarini? eveet, gezdim tozdum memleketi 3 senelik uzun bi aradan sonra. ay bu tatil cok iyi geldi, oh ne guzel de dinlendim, diyemem. yine valiz hazirlamakla gecti 7 hafta. ordan oraya, ordan oraya. ama ne guzel insanlar gordum bi bilsen, tanistim onlarla, yeniden tanidim bazilarini yillar sonra. listemdeki butun yemekleri yedim, kitaplari aldim, yerleri gordum. kardesle simdi hatirlandiginda gozlere yaslar dolduran gunler gecirdim. guzel.
herkes soruyo, nasil buldun memleketi? giderken cok korktum. ucaktan korktum once. sonra trafikten. kalicaam beton, cok katli binalardan korktum deprem olur diye. bunlar yuzunden basima bisi gelirse ve geri donemezsem diye korktum yine. gittikten sonra depremi unuttum, trafige alistim, ucak yolculugu zaten gecti gitti de.. bi insanlarin mutsuzluguna, her seyi bilmisligine, sinirliligine alisamadim. mutsuzluk bos yere olan bisi diil tabi. ulkenin hali de cok iyi diil ama yine de ne insanlar tanidim, basina gelenlere ragmen hala yuzlerinde sasirtan bi gulumseme vardi. ne guzel insanlar.
geldikten sonra buraya alisma.. yine kendini bi boslukta, ise yaramaz hissetme.. insanlari ozleme.. caresine bakmak lazim. bos hayallerle gelme bana.
neyse, en guzeli yemek yemek. ama once yapmak. profiterol? mm.
ps//: bi daha da arayi bu kadar acma.
