korkuyorum.

cumartesi geldi I-20. onunla birlikte her sey tamamlandi sayilir. bu gece yola cikiyoruz annemle istanbul'a dogru, sabah 8:15teki randevu icin..

herkesin umudu var ama benim yok, neden? "kiz milleti iste." dedi biri.. belki oyle, belki diil. bu kadar umutlanmamak iyi bisi bence. ya da ben oyle dusunuyorum bi aksilik ciktiginda "zaten oyle dusunmustum, bak hayal kirikligina ugramadim" demek icin.. 

yardim edebilicek biri var mi acaba...

cok korkuyorum.