yolda.

saatlerimizi ayarliyalim: 11:11 Dover treni kalkti. seninle evde bulusalim. sonra sarkimizi calalim. ceylan'dan geliyor: ... ne oldugunu hatirlamiyorum. ustu cok tozlanmis, goremiyorum. bi gun bi ruzgar esicek bi yerlerden, her yeri arindiricak o pis kokulardan ve sen geri donuceksin. "hangi ruzgar atti seni buralara?" dicem ben, sonra gulucez beraber. (sahi sen nasil gulerdin?) kantinin merdivenlerinden inicez belki birlikte ve sen bana "iyi ki varsin." diceksin.

ben buralarda bi yerlerde olur muyum bilmiyorum. sen don yine de. belki... neyse.. cok seyleri sustum, hic konustum senle. huyum kurusun. hep boyle sucladilar beni zaten. ama sen insanlara bakma. onlar ne dediklerini bilmiyolar.

ben siir yazicam bi gun, goruceksin. oyle sacma olucak ki, bu yazi kadar. olsun, yine de yazicam.

bi de yanaklarimi eriticem, cok sismisler. oyle dedi annem.