mutlu

uzun zamandan sonra birisi beni dinledi ve bunu takiben bir aydinlanma yasadim. tamam tamam, dinleyenin isi zaten insan dinlemek oldugundan sayilmayabilir ama bence sayilsin. cunku beni dinledikten sonra bana oyle seyler soyledi ki, sanki bizim evde yasiyormuscasina, sanki yillardir yasadiklarimi izliyormuscasinaydi. butun parcalar aniden yerine oturdu. akabinde yasadigim son iki yili kafamda oynatip her seyin aslinda ne kadar mantikli oldugu kararina vardim. alismaya calisiyorum ama mutluyum. 

onun disinda artik alin terimle kazandigim yuksek lisans diplomam sayesinde resmi olarak kutuphane kolu oldum diyebilirim. hem de sadece bir degil, iki kutuphanede. zaten basindan beri olmasi gereken sey buymus gibiydi. bugune kadar izledigim butun yollar beni buraya kadar getirdi gec olsa da. simdi kolumun altinda hem uzman annelik hem de kutuphanecilik var, hayirli olsun. dogur yolu buldum. mutluyum.