kocaman

okuma yazmayi biliyodum ama kardesim dogmadan onceydi. 9 yaslarinda olmaliydim. dunya kocamandi, annem kocamandi...

annemle birlikte onlarin o kocaman yataginda yatarken bi gun, annem bana almanca 1den 10a kadar saymayi ogretti. anlamini bilmedigim sacma sapan kocaman seslerdi onlar. annem ne cok sey biliyodu..

annem "karnemde hep '10'lar vardi" derdi. onun gibi kocaman olmak icin cok calisirdim, becerebildigim kadar.. 

cok degil de biraz buyudukten sonra atilacak olan cekyatin altinda ise yarar bisiler bulmak icin orayi burayi karistirirken annemin karnelerini buldum.. kocaman bi hayalkirikligi.. 7ler, 6ler.. 10 dedigi almancasi 9du.. 

pek bi farki yoktu aslinda 9un 10dan ama.. yine de annem kocamandi, soyledigi gibi olmaliydi..

simdi her seyden tam puan aliyo, o baska..

ama insan yine de ne cok sey bekliyo..

simdi ben kardesime gore kocamanim..

o da cekyatin altini karistirana kadar..