eskilerden...

allahtan sacmalayabilen bi insanim. yoksa naapardim bilmiyorum. ordan burdan minik kaatlar buluyorum. 2 tane cikti yine. bakiyoruz birincisinin tarihine: 16 mayis. diyor ki:


"bazen nasil anlatsam bilmiyorum. kafamin icindekileri karsilayan kelimeler olsaydi, butun bunlar daha kolay olurdu. parmagimi kestigimde aslinda hissettigimin "aci"dan daha hafif, ama ayni zamanda onun soyundan gelen bi his oldugunu farkli bi sekilde ya da sadece bi kelimeyle anlatabilmek gibi bu.

mesela seninle yasadiklarimizin yarim kalan bi masaldan ibaret olup olmamasinin bizim elimizde, aslinda senin elinde olmasi gibi.

kimsenin seni bilmedigi bi sehirde yasayabilirsin ama tutunamazsin. benim gibiysen yapamazsin. yeni insanlarla tanisirsin mutlaka, arkadaslarin olur. ama o zaman o sehir, kimsenin seni bilmedigi sehir olmaz. evet, basi seyler imkansizdir.

sonuc olarak; aptal gibi sacmalamaktansa susmayi tercih etmem. sonuna kadar sacmalarim."


digerine bakiyoruz, soyle diyorum 13 haziran'da:


"kendimi kaptirmis giderken arkadan biri itmis gibi hizlandim, yavaslamaya calisirken takilip dustum. 'neye takildim lan?' diye geri donup baktim ama geride hic bisi yoktu. kuslar ucuyodu tellerin uzerinden. yine ayni tellerin uzerinden sincaplar yuruyodu. sasirdim o sincaplarin ne isi var orda diye. 'kuslara ozenmislerdir belki.' dedi. evet, ben de cok ozeniyorum onlara."


nedir sonuc? bosver...